امروز(جمعه،۲۲ خرداد) به چند حوزه راي گيري سرزدم. جمعيت شگفت‌انگيز است و با توجه به اين كه از دوره هفتم رياست جمهوري(۱۳۷۶) مشاهدات تجربي از انتخابات‌هاي گوناگون داشتم به جرات مي‌توانم بگويم كه در هيچ يك از انتخابات‌هاي ۱۵ سال اخير چنين جمعيتي را نديدم.
با يكي از دوستان كه در ستاد آقاي موسوي فعاليت دارد و اتقاقا آدم منصفي است هم صحبت مي‌كردم و ايشان هم اين انتخابات و جمعيتش را تنها با انتخابات قانون اساسي در ۱۲ فروردين ۵۸ مقايسه كرده و گفته بود كه آن ايام را به خوبي به ياد دارد و تمامي انتخابات‌هاي بعدي را و لذا ايشان هم تاييد مي‌كرد كه اين حضور تحقيقا تا كنون تكرار نشده و سابقه نداشته است.{هفتاد درصد مردم در انتخابات شرکت کرده اند}
یکی از دوستان در ساری که باغی بزرگ دارد هم می گفت: وقتی سر باغ رفتم دیدم که کارگر و باغدارم نیست. کمی جست و جو کردم فهمیدم تمامی افراد خانواده و فامیل(حدود ۲۰ نفر) را جمع کرده که برود به آقای احمدی نژاد رای بدهند.
خود من هم به رغم تمامی تلاشی که کردم نتوانستم مادر و خواهرم را که در روستای امره زندگی میکنند قانع کنم که به آقای احمدی نژاد رای ندهند و در نهایت به انتخاب آنها احترام گذاشتم . چرا که آقای احمدی نژاد را یک واقعیت در ایران می دانم و طرفدارانش را هم همچنین. شاید اگر پدر مرحومم در قید حیات بود قطعا آنها را قانع میکرد چون آدم پخته ای بود و تقریبا پنج دهه تجربه انتخاباتی داشت و آنها از وی حرف شنوی داشتند.{محسنان رفتند و احسان ها بماند/برای چهلمین روز درگذشت پدرم}
در صندوقی که من رای دادم مسئول صندوق می گفت که از ابتدای صبح( یک ربع به هشت)جمعیت آمدند و آنها یک لحظه استراحت نداشتند. اگر فرض بگیریم که برای هر نفر حدود ۳۰ ثانیه زمان رای دادن و چک کردن شناسنامه و انطباق و انگشت زدن و رای انداختن صرف شده باشد در نهایت فکر می کنم در ۱۰ ساعت حدود ۱۲۰۰ نفر رای می دهند.
نكته مهمتر ديگر اين انتخابات رشد رفتارهاي مدني در مردم است كه از جمع بست هويت تمدني ما ايرانيان در طول تاريخ خبر مي‌دهد كه با خشونت و بي‌منطقي كمتر ميانه‌اي داشتيم و سعي كرده‌ايم با سكوت و صبر و رفتارهايي كه ريشه در فرهنگ عرفاني صوفيانه ما داشته و در طول تاريخ و در مقاطع مختلف سربرآورده و خود را در جايي بركشانده و نشان داده استُ مخالفت یا انتفاد خود را به رفتار حاکمان ابراز کنیم.
چه هواداران آقاي احمدي‌نژاد و چه هواداران سه كانديداي ديگر در سر صندوق ها سعي كردند كسي را تحريك نكنند و اميد كه اين رفتارها بعد از انتخابات هم ادامه داشته باشد و ما در ايران به سمتي حركت كنيم كه از گرو كشي و كركري خواندن براي يكديگر بپرهيزيم و به فكر فراهم كردن فضايي براي تنفس تمامي سليقه‌ها باشيم. طبيعي است كه مديريت اين توفيق بيشتر از خود توفيق اهميت دارد، امري كه تجربه‌اي هشت ساله را در نزديكترين مقطع تاريخي در پس و پشت دارد که متاسفانه نتیجه نیکویی نداشت. ما(چه روشنفکران و چه اجزای مختلف حکومت)باید این سرمایه اجتماعی را پاس بداریم و بر پای این درخت آب لطف افشانیم.
به ياد داشته باشيم كه تمدن ميلي‌متري ساخته مي‌شود و رشد مي‌كند و اين سخن لسان الغیب حافظ را نصب العين قرار دهيم كه :
آسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است
با دوستان مروت ، با دشمنان مدارا